De zon is nog maar net op als een verpleegkundige in het Jeroen Bosch Ziekenhuis haar dienst begint. Ze knoopt haar uniform dicht, schuift haar medische klompen aan en neemt een slok koffie. Een nieuwe dag vol uitdagingen ligt voor haar. Maar wat gebeurt er nu precies tijdens zo’n dag?
Wat maakt dit werk zo bijzonder en welke onzichtbare morele afwegingen moeten continu worden gemaakt? In dit artikel nemen we je mee.
Vroege start!
Het is nog vroeg in de ochtend als de verpleegkundige haar ronde begint. Eerst controleert ze het dossier van haar patiënten. Elke dag is anders en vraagt om een scherp oog. In een ziekenhuis als het Jeroen Bosch Ziekenhuis kan de situatie van patiënten elk moment veranderen. De verpleegkundige moet daarom altijd alert zijn.
Na het doornemen van de dossiers, is het tijd om bij de patiënten langs te gaan. Bij het openen van de eerste deur ontmoet ze een oudere dame die net is wakker geworden. Met een glimlach begroet ze haar en vraagt hoe de nacht is verlopen. Ondanks de routine in dit werk, voelt geen gesprek ooit hetzelfde. De verpleegkundige moet in elke situatie haar moreel kompas volgen om de beste zorg te kunnen bieden.
Tussen hectiek en menselijke warmte
Terwijl de ochtend vordert, komen de eerste oproepen binnen. Een patiënt heeft meer pijn dan verwacht, een ander heeft moeite met ademhalen. De verpleegkundige moet snel schakelen en haar prioriteiten voortdurend bijstellen. Dat vraagt niet alleen om kennis en ervaring, maar ook om inlevingsvermogen en geduld.
Bij elke beslissing die ze neemt, houdt ze rekening met de medische protocollen, maar ook met de unieke situatie van de patiënt. Hoe kun je het beste reageren op iemand die in paniek is? Welke woorden bieden troost? Dit zijn vragen waar geen vast antwoord op is, maar waar haar jarenlange ervaring en empathie haar de juiste richting geven.
Pauze: een moment van reflectie
Midden op de dag is het tijd voor een korte pauze. Samen met collega’s schuift de verpleegkundige aan tafel in de personeelsruimte. Even wordt er gelachen en gepraat over alledaagse zaken, maar ook over de uitdagingen die ze die dag al hebben meegemaakt. Het werk kan soms emotioneel zwaar zijn, en het delen van ervaringen met collega’s biedt dan steun.
Tijdens deze momenten van rust worden ook de kledingvoorschriften soms besproken. Het dragen van medische klompen en een uniform is verplicht, maar daaronder schuilt een grotere gedachte: hygiëne en veiligheid. In de zorg is het belangrijk dat iedereen dezelfde standaard volgt, zodat de kwaliteit van zorg gewaarborgd blijft.
Een onverwachte wending in de middag
Na de pauze staat de verpleegkundige klaar om weer aan de slag te gaan. De middag begint rustig, maar al snel blijkt dat dit niet zo zal blijven. Een patiënt krijgt plotseling last van benauwdheid en moet direct naar de intensive care. De spanning is voelbaar, maar de verpleegkundige blijft kalm.
Samen met een team van artsen en andere verpleegkundigen zorgt ze ervoor dat de patiënt zo snel mogelijk de juiste zorg krijgt. Dit soort momenten zijn intens, maar juist hieruit haalt ze ook veel voldoening. Het besef dat ze echt een verschil kan maken, geeft haar energie om door te gaan.
De kleine dingen maken het verschil
Niet elke dag brengt zulke dramatische momenten met zich mee. Vaak zijn het juist de kleine dingen die de dag van een verpleegkundige bijzonder maken. Het geven van een geruststellende handdruk, het even door de gang wandelen met een herstellende patiënt, of gewoon een luisterend oor bieden aan iemand die zich zorgen maakt. Dit zijn de momenten die blijven hangen, zowel bij de verpleegkundige als bij de patiënt.
Het zijn deze kleine gebaren die de zorg persoonlijk maken en die laten zien hoe belangrijk het is om menselijk te blijven, zelfs in een klinische omgeving. Heb je zelf wel eens ervaren hoe groot het verschil kan zijn dat een zorgverlener maakt in een moeilijke tijd?
De dienst loopt ten einde
Aan het eind van de dag, als de meeste patiënten rustig in hun bed liggen, maakt de verpleegkundige haar laatste ronde. Ze controleert nogmaals of iedereen goed verzorgd is en of er nog iets nodig is voordat ze naar huis gaat. Het werk stopt nooit echt, maar de verantwoordelijkheid wordt voor die avond doorgegeven aan de collega’s van de nachtdienst.
Ze bergt haar spullen op, neemt afscheid van haar collega’s en loopt naar buiten. Het is een lange dag geweest, maar ook een waar ze met een goed gevoel op terugkijkt. Zorg verlenen is niet zomaar een baan; het is een roeping, waarbij iedere dag opnieuw moet worden afgewogen wat het beste is voor de patiënt.
Wat betekent het om verpleegkundige te zijn?
Een verpleegkundige in het Jeroen Bosch Ziekenhuis zijn, betekent veel meer dan het uitvoeren van medische handelingen. Het betekent omgaan met emoties, het nemen van beslissingen onder druk en het altijd blijven leren.
Elke dag brengt nieuwe uitdagingen en nieuwe leermomenten. Het werk kan zwaar zijn, maar ook enorm dankbaar.
Hoe denk jij dat verpleegkundigen het best ondersteund kunnen worden in hun werk?
Kleding en hygiëne
Kledingvoorschriften in het ziekenhuis zijn strikt, en dat is niet zonder reden. Verpleegkundigen dragen altijd medische klompen, die niet alleen comfortabel zijn voor lange diensten, maar ook hygiënisch. Het uniform moet dagelijks gewassen worden, en sieraden of andere accessoires zijn vaak niet toegestaan. Dit alles dient één doel: de veiligheid en gezondheid van zowel de patiënten als het zorgpersoneel.